Ατακτεί η χώρα που δορυφορεί την Ρωσία, ο Ατζούν πενθεί τον θείο του, και λίγο είναι, διότι η κατάσταση των Survivors λόγω ενός ευνοημένου από τους κανονισμούς (που κουτσαίνει κατ΄επιλογήν) διασπά τον ΜΕΘ (Μέσο Έλληνα Θεατή) αλλά κυρίως η Διαφήμιση, θεά των νοτίων Βαλκανίων, έχει πλημμυρίσει τα υπόγεια του ελληνικού «θαύματος» και η κυρία Πελώνη τρέχει και δεν φτάνει να κολλάει ρωγμές στο κυβερνητικό θαύμα.
Και ο Ερτοάν θυμάται ανεπικαίρως τον Ερντογρούλ και τους Οσμανλήδες, χωρίς να του υπενθυμίσει πως κάποιος Μογγόλος Τιμουρλέγκ, ήτοι ο Ταμερλάνος, αποκαλεί τον Βαγιαζήτη ελληνιστί «μικρόν τουρκομανικόν σκουλήκιον» πριν τον βάλει σε κλουβί στην Άγκυρα.
Αισθάνομαι τύψεις που δεν φοράω μάσκα, μάλλον υπερβολικά εύπιστος, ανκαι έχω καβατζάρει τις προθεσμίες, δεκαπέντε μέρες από τη δεύτερη δόση του εμβολίου. Επίσης δεν καταλαβαίνω καμία διαφήμιση, έτσι που απευθύνονται σε εύπιστα μπαρμπαδέλια της ηλικακής ζώνης 5-11 ετών, και αισθάνομαι τους υπερήχους μιας χώρας που ετοιμάζει μπογαλάκια για αναχώρηση προς το Φαγιούμ με τις εύμορφες μούμιες.
Ως πολίτης χώρας που δεν κωλώνει, καθώς εκ των πρώτων υπηρετεί τον υπερατλαντικό παράγοντα, ψιλοανησυχώ, επειδή μάλλον μας έχουν δεδομένους. Κάθε μέρα και πείθομαι περισσότερο πως υπάρχουν κενά στην διοίκηση, ψευτομπαλώματα στις υπηρεσίες και αφόρητη υπουργική φλυαρία που μόνον με την ανείπωση φλυαρία της αντιπολίτευσης μπορεί να συγκριθεί. Επίσης έσκασαν δύο ηφαίστεια, η Αίτνα και το Νιραγκόνγκο, αλλά υποθέτω πως ο επί της πολιτικής προστασίας υπουργός θα στείλει την σχετική διαμαρτυρία στον Ήφαιστο.
Ναι, σωστά το ψυλλιαστήκατε. Επειγόντως ρεκτιφιέ στην παρούσα κυβέρνηση που όμως είναι δυνατή μόνον εάν παίξει σωστά τον ρόλο της η αξιωματική αντιπολίτευση. Ντρέπομαι που το αναφέρω, αλλά πρώτη φορά από τον θάνατο του Παπάγου δεν έχει διαμορφωθεί κάποια σαφώς αντικυβερνητική συσπείρωση. Μόνον ο Βελόπουλος καπαρώνει και αρκείται σε μία κυβερνητική τετραετία ― οι άλλοι κωφεύουν.
Έχω ακόμη χειρότερα μαντάτα. Κι αν υποθέσω πως έρχεται μία επίσημος ημέρα και κόβεται η ανάσα των κυβερνώντων, δεν βλέπω κανέναν φορέα που θα ήταν έτοιμος να αναλάβει πολιτικές ευθύνες διακυβέρνησης χωρίς να αντιμετωπίσει ολική αντικατάσταση δέρματος σε πιστοποιημένον φορέα.
Δηλαδή, για να το κάνω λιανά, ο Μητσοτάκης, όσο και να ποθεί, δεν έχει τα στάμινα να αποχωρήσει από την κυβέρνηση. Μπροστά του, χαίνουν πολιτικοί εγκρεμνοί που μήτε καν κατέγραψε.
Μπορεί να φανεί εξοργιστικό, αλλά θλιβερά ανέτοιμος είναι ο «κεντροαριστερός Σύριζα», μόνη βιώσιμη λύση σε ένα κυβερνητικό διάδοχο σχήμα, που βέβαια θα είναι πεντακάθαρο κεντρώο σχήμα (το «αριστερό» είναι προσθήκη για τα μάτια).
Μόνον μια έκκληση λοιπόν μου περισσεύει, και την τολμώ: Αλλάξτε τον! Επειγόντως και συστηματικά. Αν ο Μητσοτάκης αποδεικνύεται μακροπρόθεσμα ασθενής και δορυφόρος, η πολιτική συμπεριφορά του Τσίπρα οδηγεί σε πράξεις αδρανούντος μπαχτσεβάνη που αδρανεί αρνούμενος να αφαιρέσει μια κνίδη καυστηρά (Urtica urens), από την βραγιά με τους δικοσμητικούς πανσέδες.
Εκτός και προτιμάτε σύγκρουση Αδώνιδος-Πολάκη, εννοώ παραλλαγών του Λουκασένκο…
