Η Περιφέρεια Αττικής γέμισε την Πόλη των Αθηνών με Πασχαλινές Διακοσμήσεις δικής Της εμπνεύσεως, και φρόντισε να τοποθετήσει και σχετική ευανάγνωστη πινακίδα δίπλα Τους, μην τυχόν και καρπωθεί έτερος φορέας (Υπουργός, Δήμαρχος ή Κλητήρ) την Πατρότητα και τη Δόξα του εγχειρήματος ― αν και η αισθητική των διακοσμήσεων είναι τόσο χαρακτηριστική του δόγματος του Πατουλισμού, που επιμελώς καλλιεργήθηκε τα τελευταία χρόνια, ώστε η σήμανση να είναι μάλλον περιττή. Ποιός άλλος;

Προσπαθώ να καταλάβω τι ώθησε την Περιφέρεια Αττικής να προχωρήσει στη συγκεκριμένη διακόσμηση. Δεν θέλω να υποθέσω ότι η Περιφέρεια είναι εν αγνοία της μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου για την άλωση της Ορθοδοξίας και κατ΄επέκταση της ιδιοσυστασίας του Νεοέλληνος (βλέπε παρακάτω), αν και πολλά ακούγονται. Προτιμώ να υποθέσω καλοπροαίρετα ότι αυτές οι διακοσμήσεις είναι κατασκευές που είχαν περισσέψει από εορτασμούς παρελθόντων ετών σε άλλες ευρωπαϊκές περιφέρειες, όπως της Ρηνανίας-Παλατινάτου, της Τοσκάνης ή της Βουργουνδίας-Φρανς-Κοντέ, και διετέθησαν σε συμβολική τιμή. Ή να είναι παιχνίδια που κατασκευάστηκαν για ντίσκο πάρτυ σαουδάραβα επιχειρηματία στη Μύκονο που ακυρώθηκε λόγω κορωνοϊού, και έγιναν χορηγία στην Περιφέρεια. Ή μπορεί να είναι απλώς διαφημιστικά κινεζικής κατασκευής για μεγάλα παιχνιδάδικα του δυτικού κόσμου. (Πάντως για έργα του Jeff Coons δεν μου φαίνονται, αν και ποτέ δεν ξέρεις με αυτό που θεωρείται ως σύγχρονη τέχνη.)

Αφήνοντας την αισθητική κατά μέρος (αν είναι δυνατόν), έχουμε χρέος να περάσουμε σε ένα ουσιαστικότερο ζήτημα.

Δεν είδα κανέναν ιερωμένο ή πιστό της Aνατολικής Oρθόδοξης Eκκλησίας του Xριστού να διαμαρτύρεται για την κατάφωρη προσβολή των ηθών και των εθίμων του καθ΄ημάς Πάσχα, δεδομένου ότι οι λαγοί, τα κουνελάκια και τα εν γένει λαγοειδή αποτελούν έθιμο και εικονογραφία της Λουθηρανικής αιρέσεως, που είναι αίρεσις του Προτεσταντισμού, που είναι αίρεσις του Καθολικισμού, που είναι αίρεσις της Ορθοδοξίας, που είναι η επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα βάσει του Συντάγματος.

Λαγωοί, κόνικλοι κλπ. αναφέρονται για πρώτη φορά σε σχέση με τον εορτασμό του Πάσχα το 1682 στη Γερμανία, στο έργο Disputatione ordinaria disquirens de ovis paschalibus του Georg Franck von Franckenau. Δεν αναφέρονται ούτε στα Ιερά Κείμενα της Ορθοδοξίας, ούτε σε κανένα Τυπικόν της Εκκλησίας της Ελλάδος, αλλά ούτε και στις καταγραφές της Λαογραφίας ή της Λογοτεχνίας (o Παπαδιαμάντης για το μοιρολόγι της φώκιας έγραψε, όχι του τσιντσιλά). Οπότε προκύπτει το ερώτημα, τι κάνει η Διαρκής Ιερά Σύνοδος για αυτό;